1 Եւ Յոբը շարունակեց իր առակը յառաջ տանել եւ ասեց.
2
3 Որ քանի որ տակաւին շունչս ինձանում է, եւ
4 Իմ շրթունքները անիրաւութիւն պիտի չ’խօսեն, եւ լեզուս պիտի նենգութիւն չ’խորհէ։
5 Քաւ լիցի ինձ որ ձեզ արդարացնեմ, մինչեւ մեռնելս չեմ ձգելու ինձանից
6
7 Ամբարշտի պէս լինի իմ թշնամին, եւ իմ հակառակորդը անզգամի պէս։
8
9
10
11 Սովորեցնեմ ձեզ Աստուծոյ ձեռքինը. Ամենակարողի մօտ եղածը չեմ ծածկելու։
12 Ահա դուք ամենքդ էլ տեսաք, եւ ի՞նչու այդպէս ունայն ունայնաբանութիւն էք անում։
13
14
15 Նորա մնացորդները մահի մէջ պիտի թաղուին, եւ
16 Եթէ նա հողի պէս արծաթ դիզելու լինի, եւ ցեխին չափ հանդերձ պատրաստէ,
17 Նա կ’պատրաստէ, բայց
18 Նա ցեցի պէս շինում է իր տունը, եւ այն
19 Հարուստ կ’պառկէ, բայց միւսանգամ չի անիլ՝՝. Աչքերը կ’բանայ, եւ էլ նա չէ։
20 Արհաւիրքը
21 Արեւելեան քամին նորան վեր կ’առնէ, որ նա գնայ. Եւ փոթորիկով նորան կ’թռցնէ իր տեղիցը։
22 Կ’գցէ նորա վերայ եւ նորան չի խնայիլ Աստուած. Նորա ձեռքիցը նա կ’փախչէ այստեղ այնտեղ։
23 Նորա վերայ ծափ կ’տան, եւ կ’սուլեն նորան իր տեղիցը։